මගේ හිතට නුඹ වඩින්න..

සිනා දෙතොල පියවී යන
නිම් සලයෙක සිතිවිල්ලක -                   

සිහින් සරින් පියවර මැන
හද කුටියට නුඹ වඩින්න
මගෙ හිත සුවපත් කරන්න

දහසක් දන යන එන තැන
සහසක් සිතුවිලි මුමුණන
නෙත් හී සර මිහිර රැගෙන
හීන් සැරේ මට විදින්න
හිතට හොරා නුඹ වඩින්න

දෑත දෑත පටලා ගෙන
දෑස දෑස මග නොම හැර
කිසිම දිනෙක මිදෙනු නොහෙන
බැදීමකින් මා වෙලන්න
මගේ හිතට නුඹ වඩින්න

කුණාටුවක සර පහරින්
කැඩී බිදෙන තත්පරයක
මා සොයලා පියඹා'විත්
මගෙ සිහිනේ ගිනි නිවන්න
අළු මත පිපි කුසුම වෙන්න

එක් වන පැතුමන් බිද හැර
අහස පොළව වැළපෙන සද
මට නුඹ එතරම් දුර බව
නොදැනෙන ලෙස සිනහ වෙන්න
මගේ හිතට නුඹ වඩින්න

යොදුන් ගණන් පියවර මැන
ගවුවක ඈතින් නැවතුන
ප්‍රාර්ථනා කදු මුදුනට
අත වනලා සුබ පතන්න
මගේ හිතට දිරිය වෙන්න

කදුළු බිදක පහස සොයන
අහිමි හැගුම වසා අතින
සිනහ බිදක් මට වෙන් කර
මගෙ හිත ළග නුඹ නිදන්න
මගේ ලොවට නුඹ වඩින්න...!!

උඹ දන්නෙ නැහැ තාරුකා..

අන්ත පිරිසිදු වතුර බිදුවක
පැහැය ගැන මං හොයනවා
ඒත් වැහි බිදු බිමට වැටුණ ම
බොර වතුර සිප ගන්නවා

        උඹ දන්නෙ නැහැ තාරුකා
        බහ දෙන්න බැරි කාරණා
        සිප ගන්න හරි චේතනා
        මට දෙන්න බැහැ මාලිමා

ඇත්ත උඹ මට කියන කාරණ ;
තිත්ත දිවියකි - මටම පෑහෙන

       දුන්නකින් මග ඇරුණු
       ඊ හිසකි මට දුන්නු
       ජීවිතේ මට කුමට -
       නවතින්න දැන් කරුණු

      ඇස් දන්නෙ නැහැ වේදනා
      හංගන්නෙ නැහැ චේතනා
      මට දෙන්න බැහැ තාරුකා 
      උඹෙ ලොවට ඒ මේඝනා..

අපේ ආදරේ

තාලයක් දමන්නට ලත වෙච්චි

පද පේළි වැරදියට ඇහිරිච්චි

තෙලි තුඩග බැතින් ගෙන ලියවිච්චි

සුන්දරම කවි අහුර නුඹ වෙච්චි

ජීවිතේ දෙතැන හිද තනි වෙච්චි

අපි හෙව්ව මග අපිට පැටලිච්චි

බිදුණ මල් තුහින ළග ගොළු වෙච්චි

තවත් එක කතාවක් ලියවිච්චි...

දේශනේ අවසන යි.....

මොනවදෝ මන්දා කියෙවුවා

බලාගෙන මහ ලොකු පොතක්

කිවුව හන්ද ම ලියා ගත්තා

ඇහිද ගත් පොඩි කොළයක ත්

ඒත් අම්මේ හිතට දැණුනා 

දරන්නට බැරි හිස් කමක්

ජීවිතේ මග ඇරුණු මාවත

මුණ ගැහුණෙ නෑ එතනවත්...

ඔය තරමට එරෙවුවාට මට නැහැ නුඹ එපා            වෙලා
නපුරු වචන කියෙවුවාට මගෙ නම් නැහැ හිත        රිදිලා
අහක බලන් ඉගිලුනාට මගෙ ඇස් නුඹ ළගට          වෙලා
සිනා සලයි ඔය හිත ළග පිපෙන සොදුරු මල්       ගැනලා

නුඹ කිවුවට නවතින් නෑ මගෙ හිත් මල හිර          කරලා
පන්හිද ගොළු කරවන් නෑ ඔය හිත් මල මග          ඇරලා
දකින්නවත් බැරි තරමට දුර ඈතින් නුඹ                රැදිලා
හිටියා වුණත් මැලවෙන් නෑ මගෙ ආදර හිත          පිරිලා

නොපෙන්නුවට මම දන්නවා ඔය හිත ලස්සනයි  කියලා
හැමදාමත් කවි ලියනවා නුඹ රවනවා බලන්         ඉදලා
මම ආදරෙ තමයි නුඹට මොටද ඒක වහන්            ඉදලා
ඉතින් කවුද කිවුවෙ නුඹට මට ආදරෙ කරන්        කියලා...

                                                 - හිතුවක්කාර හිත -

නුඹේ විප්ලවවාදි හිතට...

රතුම රතු කමිසයට යට වුණ

හැගුම්බර ඔය සොදුරු හදවත

නපුරු ඇස් දෙක පෙරටු කර ගෙන

වහන් ඉදලා මොටද ඔහොමට...

*   *   *

කවිය අවියක් නෙවෙයි මට නම්

නුඹේ හිතුවක්කාර හදවත

සිදුරු කරලා විදින තරමට

යකඩ බරුවක් නෙවෙයි මම නම්

කිදා බහිනට නුඹේ හිත යට

මතක සටහන් ඉතිරි කරනට

දෑත බදලා ඇරන් පන්හිද

ලියන්නට බැහැ මගේ හිත් මල

මෙතැන මේ දැන් කවියකින් වුව..

*   *   *

රතුම රතු ඔය නුඹේ ලෝකෙට 

ඇරයුමක් ලැබුණත් නෙතින්

සුදුම සුදු මගෙ නිසසංසල හිත

අහිංසක හින්දා ඉතින්

රතුම රතු පෑ රෝස මලකින් 

ගලප ගන්නේ කෝම මං..

ඈත ඉද ගෙන බැලුවමත් මට 

නුඹේ හිත මහ කවි පොතක්

මෑත ඉදගෙන දෑත වනලා 

හිනා වෙන්නෙමි මම තවත්...

මළුව ඇමද
එකින් එක
එකතු කළ

          ක
     ළ        න්
 කො             ද

ගිනි තබන්නටත්
පෙරාතුව

සු   ළං     ප   හ   ර   ක්
අවුත්
සියවන වතාවටත්

අ           වු
      ල්            
               ක        ර
 ද       මා

යන අන්දම...

කොළපාට ගෑවුණ

දුඹුරු පාට අතු අතර

වසන්තය කියා දෙන

එකම

එම

රතු මලක්...

ලැගුම් ගන්නට 
බෝ පතක්

සොයා ඇවිදින 

තනි හිතක්

කොහේදෝ සිට 

ආ දුකක්

වෙලා ගෙන හිත 

පාලුවක්...

පුරන්නට සිත

ආලයක්

ගෙනත් නුඹ ගැන

හීනයක්

මුතු වගේ ගෙන 

හිනාවක්

ඉතින් දෙන් මට

ඉනාවක්...

මතකයි ද නුඹට තව..

මතකයිද නුඹට තව

කොයි තරම් අපූරුද
ඒ පුංචි කතා පොත

නමක් නැති නිසාවෙන්
මුල පිටුව හිස් තියපු -
හිස් කමට අකමැතිව
අපි අපේ නම් ලියපු

පෙරවදන පිරෙන්නට
නෙතු කොනේ 
බැලුම් ලූ
වචන ගණනක් ලියපු

පිදුම ගැන සටහනක්
අවසනට ලියන්නට
ඉඩ තියපු
එහෙයින්ම කෙදිනවත් 
නොලියවුණු

ඒ පුංචි කතා පොත

පාසලේ - පන්තියේ
බස් රියේ - මග තොටේ
කතා නොකරම අපි
කතා බහ කරපු හැටි
පළමු දෙවන පිටුවල
හැඩ දමා ලියවුණු

පරිච්ඡේද ගණනක
දෙබස් ගණනක් ලියපු
වචන ගණනක විවරණ -
පාද සටහන් තියපු

පටන් ගැන්මම වැරදුණු
එනයින් අවුල් ජාලයක්ව
එක ඉරෙන් කපා හැර
අවසනක් නොදැකම
අවසන් කරපු
ඒ පුංචි කතා පොත

කතෘ හිමිකම් සුරකින්න
අපි අපිට සපථ වුණු
එහෙයින්ම රහසක්ව
පෙර දිනෙක වළ දැමුණු
කොයි තරම් අපූරු ද
ඒ පුංචි කතා පොත

මතකයි ද නුඹට තව..

මට ළං වෙන නුඹට...

සද එළිය හෙමි හෙමින් ගලන හැටි අපූරුයි

මා ළගට නුඹ එදා ආවෙ ඒ වගේමයි

හොර හොරෙන් මගෙ හිතට ආවැඩුවෙ නුඹ තමයි

ලෝබ නැති හිතෙන් මම විද ගත්තෙ ඒ නිසයි

කාරි නෑ මා එක්ක 

තරහ ගන්නට ඔන්න

කියලා හිටියොත් හොදයි

කියලා හිතුනා මෙහෙම

ජීවිතේ ගමන් මග මට තවත් බෝ දුරයි

දහස් මල් පිපෙනවා මගේ ළග හරි හැඩයි

නුඹ වගෙම උන් ළගත් සුවද හරි අපූරුයි

හිත ගියොත් ඒ හැඩත් මගේ කවියක එතෙයි

මල් සුවද අරන් මම

අතාරිනවා නෙවෙයි

කිසිදාක අහිතකින්

සැලකුවා හෙම නෙවෙයි

ඉන්න ඔය වාගේම හිනාවෙන් පැත්තකින්

ගන්න හිත ගිය දිනෙක වෙනකෙකුගෙ අත හෙමින්

සින්න කර ගන්න මට හිතක් නම් නෑ ඉතින්

ඔන්න නුඹ දුකක් නම් ගන්නෙපා කදුලකින්...

සාමලා අමරලා
වරෙල්ලා මෙහෙට
සල් මල් කැඩුවා ඇති ඔතන
ගනිල්ලා මේ තුවක්කුව අතට
බැද ගනිල්ලා පිටට - දේශ මාමකත්වය
පපුවට - ජාති ආලය

"වර්ජිතයි හලාල්
කුජීතයි ටැමිල්
පණ කෙන්ද තියෙනකල්
හම්බයින්ට දෙන් නෑ මොරාල්"

දුන්නෙ මං උණ්ඩ පුරවලා අතට
උඹලට තියෙන්නෙ කොකා ගස්සන්න විතරයි

වෙඩි තියමු වැටෙනකල්
එකා පිට එකා
පාගලා දාමු 
පස්වෙලා යනකල් ම

දැණුනොතින් හදිසියේවත්
ලේ රහ කටට
සූප්පු කරපියවු ජාති ආලය
දිව යටින් තියා ගෙන
හිරිකිතක් නැතිව

පඩුවස්ලා - පරාක්‍රමලා 
මේක හැදුවෙ බෙදා ගන්න නෙවෙයි
මේ තියෙන්නෙ යස අගේට
බදා ගෙන ඉඹිමු අපි - 
"ලක් මාතාව" උජාරුවට

අපේ කම සමරමු අපි
කකියන ලේවලින්
වැරදුණා බං
අපිට කොහෙද ලේ :-
ඇටවලින්..

ඉන් පස්සෙ පේ වෙලා
සුදු ඇදන්
පන්සල් ගිහින්
අත් දෙකම නළලට තියන්
ගාථා කියමු එක හඩින්
"මම බුදුන් සරණ යමි
  දහම් සරණ යමි"

ආ ඒ විතරක් ද
 "සියලු සත්ත්වයෝ නිදුක් වෙත්වා
     නීරෝගි වෙත්වා
     සුවපත් වෙත්වා
          සාදු
          සාදු..!!"