ඈත සිට බැලුම්ලන සදවත
කඩුපුලෙත් හාදු පිනි තවරත
ඉතින් මගෙ හිත ගත්ත හිතවත
මේ තරම් දුරින් හිද පලනැත
අවාරේ පත් හැලුන ගසක්වුව
සුළං රැළි සමග පොර බදනු ඇත
රෑ බදුලු පුරාවත නිමාවුණ
රෑක නුඹ හිනා වී පලක් වෙද !
කැපෙන තැන් බිදෙන තැන් උගනිමි
සිරගතව නොයිද තව ඉගිලෙමි
සුළං රැළිවල හැපී ඉපිලෙමි
නම නොදත් ප්‍රේමයක මියයමි
වාචාල තරුකැලට වහන් වුණ
කවිකාර සදවතක් දැකගමි
පුරාතන කැපුම් තැන් පිරිමැද
සිහින් ස්වරයෙන් හෙමින් හිනැහෙමි
ඔව් ඉතින් ඒ "ඔබ" තමයි
ඔබේ හද මත අත තබා
හෙමි හෙමින් මුදු බසින් මුමුණමි...
