ඔරව ගත් නෙතු බිමට රවනා සන්දියේ
දෙපා කඩිසර ගමන් දුවනා මාවතේ
හිනා කදුලක් දකින්නට නැති පුරවරේ
සත්තකයි මට වෙහෙස දැනුනා ජීවිතේ...

ගමට වඩිනා ඉර නොවේ මේ පුරවරට වඩනා
කිසිම ලෙංගතුකමක් නැති සද කවුළුවෙන් රවනා
හීන පොදි බැද ගෙනා කවරය ලිහී බිම වැටුනා
සිහිල ඇති යයි සිතූ තැනකත් දාහයෙන් දැවුණා....

මට උඹව ඕනි නැහැ...

මට උඹව ඕනි නැහැ...

ඔන්න කිවුවා මුලින්ම,

දගලන්න එපා ඔය තරම් 

මං ඉස්සරහා

අල්ල ගත්තොත්

මං - උඹව

අතාරින්නෙ නෑ මයි...

තුවාල වෙයි උඹට

සෑහෙන්න

මගේ කවිවලින්

හිතන තරම් 

අහිංසක නෑ මං

වෙඩි තියන්නෙ

මූණිස්සම් වචනවලින්..

උඹේ ආත්මය 

අඩියෙන් අඩිය හූරලා

කවිවලට ගොනු කරලා

රහ බලනවා මං

හප හපා..

හදවතින් ගලන
ලේ බිංදු එකක්වත්
අතාරින්නෙ නම් නෑ
මගේ කවිවල
එළිවැටට ගන්නවා..

උඹටමයි කියලා
ඉතුරු වෙන එකක් නෑ
කිසි දෙයක්

ඉතිං පලයං
ජීවිතේ බේර ගෙන
මගේ ඇස් මානෙන්
ඈතකට....

පුරා හද ලස්සනයි තමයි,

අටවක ඊටත් වඩා හැඩයි..

ඒත් සොදුර, 

අපි ඉඩ දෙමු

මේ හදටත් 

බැ

   ස

       ය

            න්

                න

ඊළග පෝය හද 

පායන්න කලියෙන්

මාස් පඩියෙන් ඉතුරු කර ගෙන

තරු රටා අලවමු - 

වෙනසක් නැතුව

අමාවක අහසටත්...!

ඉඩ දියන් මට ඉන්න

                                                                      lecture hall එකේ දී...

                                                                      'රෝම නීතිය' දේශනය
                                                                      කන් දෙකේ
                                                                      පුපුරු ගසන අතරතුර..,


ඉඩ දියන් මට ඉන්න

මුහුදු රැළි කෑ ගහන
වැල්ල උඩ ගල් බැම්මෙ
දෙපා නිදහස් කරන්...

ඉඩ දියන් මට ඉන්න

සෙනග ඇහිරුණ දිනෙක
දුම්රියේ අවසාන - පුවරුවේ වාඩි‍ ගෙන
කෙහෙරැල්ල අකීකරු
හුළගකට යා කරන්...

ඉඩ දියන් මට ඉන්න

මහා වැහි ඇද හැලෙන
තෙත බරිත දවාලක
හෙවනකට ගුලි නොවී
අයාලේ ඇවිදිමින්...

ඉඩ දියන් මට ඉන්න

ජීවිතේ සත් පැහැය
දේදුන්න විද ගන්න
නුඹේ ඇස් දෙක තුළට 
එබී ගෙන කිමිදෙමින්...

සෝ සංකා බොහොම වැඩියි
නුඹ හන්දා ඔහුට ලැබෙන
හැමදාට ම බැරි වෙයි මට
ඒ කදුලැලි පිස දමන්න

නුඹ ගාවම රැදී ඉන්න
ඔහුට ඉතින් ඉඩක් දෙන්න
කුමර සිහින බිද දමන්න
එපා මලේ නපුරු වෙන්න

ඒ හිත ගැන නෙතින් වැටෙන 
කදුළු බිදුව හංගා ගෙන
හිනා වෙන්න බලා හිදින
පුංචිම පිනි බිදුව මම ය

ඔහුත් එක්ක අත් බැද යන 
නුඹෙ ලොව දැක සුබ පතන්න
මගෙ ආදර නගේ ඉතින්
තරහ නැතුව ඉඩ තියන්න...