කළු සුදු

Thursday, April 18, 2013

බියෙන් සැලෙමි

ඉගිල යතැ යි

තැත් කළොත් නගන්නට

සේයා රුවට..

විදිමි තනිවම

සුන්දරත්වය

ලොවට පෙන්විය

නොහෙන්නේ වුව..

4 comments:

RandunuApril 18, 2013 at 9:12 AM
අහෝ සමනළිය....!!!!
නුඹත් එක් අහවල් "ළඳක්" මෙනි......:D
ReplyDelete
Replies
නජාත් අක්‍රම්April 20, 2013 at 10:30 AM
ලොවම නොදකින
ලොවට නොකියන
ලොවෙන් සැඟවුණු
ලොවක් නොදන්න
අපුර්වත්වය,
ඒ සුන්දරත්වය...
ReplyDelete
Replies

Add comment

අපි කතා කරමු...

හීන් හුළඟකට අහු වෙලා සැහැල්ලුවෙන් පා වෙලා ගිය පිහාටු‍වක් හිටි හැටියෙම බිමට ඇඳගෙන වැටෙද්දී...

කිරි පාටට පෙණ පිඬු නංවා ‍ගෙන නිදහසේ පහළට ගලා ගෙන ගිය ගංගාවක් ඉවුරු කොනක හැප්පිලා හීන් රිදුමක් මතු කරද්දී...

ගව් ගානක් යට ඉඳලා අමාරුවෙන් ඔළුව උස්සලා ලෝකෙ බලන්න කියලා වතුර පාර දිගේ උඩට ආපු දිය බුබුලක් වතුරෙන් මතු වෙලා හිටි අඩියෙම දිය වෙලා නොපෙනී යද්දී...

කාටවත්ම නොපෙනෙන මායිමේ ගල් පොත්තක පැත්තකට වෙලා පපුව අස්සෙ හිර කර ගත්තු වැලි කැටේකට තමන්ගෙ ජීවිතේ වටිනාකම කවලා මුතු ඇටයක් උපද්දවන්න පුංචිම පුංචි බෙල්ලෙක් මහන්සි ගනිද්දී...

ලස්සනට දලු දාලා මල් පූදන්න හිතාගෙන ඇස් ඇරිය රොබරෝසියා ගහක් කොහෙන්දෝ පාත් වෙච්ච ඉ‍ඩෝරෙකට අහු වෙලා කේඩෑරි වෙලා යද්දී...

අඹ ගහක් මුදුනේ පිපුණ මල් පොකුරක් ළඟින්ම හිටිය කොළයක්, ඇති පදම් නිදහස විඳ ගනිපු කුරුල්ලෙකුගේ කකුලක වැදිලා අත්තෙන් ගිලිහිලා මහ පොළව සිප ගනිද්දී...

නිල්ල ගැහුණ තණ බිස්සක දඟ කරන්න පාරමී පුරපු දෙපා කළු පාට රළු තාර පාරවල හැපෙද්දී...

නිල් අහස වහලා දාන්න වලිකන, ඉරිතලපු ටකරන් වහල යට ගිනි ගහන රස්නෙට ඔළු කැකෑරෙද්දී...

හැම හුස්ම පොදකම සතුට රැ‍‍‍දෙන දවසක් මිහිමත බිහි කරමු කියලා මනුස්සකම පිරුණ හදවත් සිය ගණනක් කෑ ගහලා කියන්න හදන තත්පරේදි..,
ගිනියම් වෙලා තිබුණ හදවත යටින් හීතල දිය පාරක් ගලා ගෙන යනවා වගේ මටත් ලියන්න පුංචි කවියක් කොතනක හරි ඉතුරු වෙලා තියෙන බව දැනෙන්න පටන් ගත්තා.

අපි විඳිමු - හදවත නවතින්න කලින්.
අපි කතා කරමු - මු‍ව ගොළු වෙන්න කලින්.