Saturday, July 26, 2014

සර්කස්


සතියක් දෙකක් එක නගරෙක
දිවිය උකස් වන්නා
එතැනින් නික්ම හෙට වෙනතක
කූඩාරම් ගසනා
සංගිලි පාලමට වැඩියි
හදවත වෙවුලන්නා
මල්ලියෙ නුඹෙ මූණ මැවී
හිතට රිදුම් දෙන්නා

          "ජීවිතෙත් කරණමකි - විසල් අහසට නැගෙන
           උඩට යන විට මුවින් - විසිල් හඩ එක් කෙරෙන
           ඉහළ නැංගා වගෙම - විසල් අහසින් බහින
           පහළ එන ක්ෂණයකින් - විසිල් හඩ මැකී යන"

ඉහළින් ඉහළ නැග ඔල්වරසන් මැද්දේ
දෙපයින් සිරුර සමබර කර නුඹ පැද්දේ
අතකින් අතක කඹයක කෙළවර පැටලේ
බයකින් මගේ ළය ලිස්සා හිත ගැස්සේ

පෙරදින ඔතැන ගිලිහී ගිය සිරුර ඇගේ
යන්තම්වත් මතක් නොවුණිද හිතට නුඹේ
වෙහෙසට පෙගුණ නුඹෙ ඇස් දෙක දකින වෙලේ
කොහොමින් ගසන්න ද අත්පුඩි කියන් මලේ... 

6 comments:

  1. හරිම සංවේදීයි... සර්කස් ජීවිත... ඒ ජීවිතත් කරනම් වගේ ම අවධානම්...................

    ස්තූතියි කියන්න ඕනේ වෙනස් වූ දෙයක් ගැන, නොපෙනෙන මිනිසුන් ගැන නිර්මාණයක් කරාට............

    ReplyDelete
  2. සර්කස් එකක් බලපු කාලයක් මතක නෑ . ඒ නිසා මේක කියවන්න කලින් යන්තම් වීඩියෝ එකක් හොයාගෙන බැලුවා . සර්කස් බලලා අපි සතුටු උනාට අපිට නොපෙනෙන ලෝකය හරිම භයානකයි කයලා හිතට දැනුනා මේක කියවත්දී ...... :)
    ( මේ අපිව මතකද දන්නේ නෑ ? )

    ReplyDelete
    Replies
    1. එහෙම අමතක වෙනද වයලීනෝව...
      ස්තූතියි ඔයාට...

      Delete
  3. හරිම ලස්සනයි,අපුරුයි.
    මට පුදුම මේ වගේ කවි සිතක් නිතිය වගේ කර්කශ පැත්තකට යොමු වුනේ කොහොමද කියලා.

    ReplyDelete